Thuiskomen

Waar ga jij voor weg ?

Eergisteren (8-10-18) heb ik een facebook livestream gedaan. Spontaan, op een uur dat iedereen in Nederland aan tafel zit, of al aan de afwas. En ik had dan ook geen kijkers. Maar ik had er even zin in, ofwel ik had er inspiratie voor.

Ik had de jongetjes (mijn zoon en zijn vriendjes) naar de voetbal gebracht en ook aangeboden weer te halen omdat ik er volgende week niet ben en dan op de andere moeders mag steunen. En dan heb je 1,5 uur te verdoen. Meestal komt het erop neer dat je ze verdoet, want als je weer naar huis rijdt en dan weer op tijd weg moet, doe je vaak net niets.

Beweging

Vanuit de gedachte dat ik iedere dag dingen wil doen waar ik blij van word en dat ik meer wilde bewegen, naar buiten, weg van mijn bureau, ga ik eigenlijk iedere dag minstens een uur lopen op de dagen dat ik niet anders beweeg (ik dans 2 keer in de week en dan heb ik uiteraard een huis, een gîte en 2 tuinen te onderhouden). Maar vandaag was het een beetje een rommeltje omdat mijn zoon tussen de middag thuis kwam eten en de 3 jongetjes hun 4-uurtje bij mij kwamen doen alvorens naar de training te gaan.

Onbekend terrein

En dus heb ik het lopen in dat dooie uurtje gepland! En om geen tijd te verliezen, dicht bij het voetbalveld. Het voordeel van wonen in een dal, is dat je altijd aan de voet van een berg op heuvel bent. En ik ben de dichtstbijzijnde heuvel opgelopen, een willekeurige weg. Waarschijnlijk niet de mooiste, al heb je altijd uitzicht als je wat hoger komt. En, omdat het dicht bij het centrum van Crest ligt, een gebied met relatief veel huizen. Wat ik als ik vanuit ons dorp omhoog loop veel minder heb.

Huizen kijken

En dat was voor de verandering eigenlijk hartstikke leuk. Ik houd van huizen, ben zelf vaak verhuisd, makelaar geweest en ik werk nog dagelijks met ‘huizen’, of eigenlijk de toekomstige of verleden bewoners ervan. En ik vind het leuk om te mijmeren over de huizen die ik zie, hun geschiedenis, wie er wonen, hoe de mensen er wonen. Sjieke nieuwbouwvilla’s, oude panden in hun ‘jus’, klushuizen waar de betonmolen al eeuwen buiten lijkt te staan.

En omdat het al avond werd, nog 1 helling in de ondergaande zon, de andere al in volledige schaduw, maar dus ook in volledige stilte gehuld.

5 vragen voor vertrek

En opeens moest ik denken aan 1 van de vragen die ik gesteld had in mijn 5 vragen voor vertrek, een document dat ik heb geschreven toen ik net begon met MariekeVerthuist. De vraag luidt: wat verwacht je van je nieuwe leven? Met als subvraag: wat zie je, wat ruik je, wat voel je, wat doe je als je wakker wordt. Ik moest aan die vraag denken, omdat ik me die vraag stelde bij elk huis wat ik tegenkwam. Hoe wonen de mensen hier, wat zien ze als de dag ophoudt, maar dus ook wat zien ze als de dag begint?

Wakker worden

Sinds ik in mijn huidige huis woont weet ik hoe belangrijk dat besef van waar ik wakker word voor mij is. Ik word wakker met het uitzicht op de ‘Trois becs’, een prachtig gebergte, de zon die in het oosten op komt, de vogels en de eekhoorns in de tuin. En ja, dan voel ik mij gezegend, dan geniet ik met volle teugen en kan mijn dag eigenlijk al niet meer stuk!

Dit voor degene die mijn livestream niet hebben gevolgd en die ook geen zin hebben om hem terug te kijken. Want de titel van dit blog gaat helemaal niet over waar jij wakker wordt, maar waar jij voor weg gaat? Vraag 5 van mijn 5 vragen.

Vertrekken

Want hoe bijzonder, ik ben MariekeVerthuist ooit begonnen met die vraag in mijn achterhoofd. Na zovele gesprekken met Nederlanders in Frankrijk, maar ook het lezen van boeken en artikelen van anderen die een dag besloten hebben om elders te gaan wonen, en ja, ook terugkijkend op mijn eigen leven… De meesten van ons zijn ooit, naast ergens heen te gaan, tegelijkertijd ergens van weg gegaan. Bewust of onbewust. Nederland en haar cultuur wordt vaak genoemd, maar als je dieper kijkt, dieper voelt, zijn het vaak eigen belevingen, ongemakkelijke situaties met familie, werk, andere relaties. Ergens niet mee om kunnen gaan, de reden daarvan buiten jezelf zoeken, in je omgeving. En dus vertrekken uit die omgeving, afstand nemen van die familie, dat werk, de moeizame relaties.

In heel veel gevallen gaat er ziekte, een arbeidsconflict of een familieconflict vooraf aan een emigratie. Maar komt de onderliggende oorzaak ook weer terug in de nieuwe situatie. Omdat die niet buiten jezelf, in je omgeving ligt, maar in jou zelf.

Omgeving

Zo ook voor mij. Natuurlijk ging ik mijn droom achterna, mijn eigen hotel (chambres d’hôtes), dat staat buiten kijf! Maar tegelijkertijd ging ik ook weg! Eerder was ik al (lekker ver weg) in Groningen gaan studeren, het huis uit, niet ieder weekend naar huis (kunnen 😉). En na de studie naar Indonesië, uiteraard voor het avontuur, maar ook om een ‘statement’ te maken en van het (door mijn ouders en de maatschappij) geijkte pad af te wijken. En voor de chambres d’hôtes naar Frankrijk, had ook Italië of Portugal kunnen zijn, omdat een hotel in Nederland ‘onmogelijk’ 😉 was.

Om er, toen mijn droom, mijn chambres d’hôtes, door ‘externe’ omstandigheden afliep, achter te komen dat ik nu weliswaar in Frankrijk zat, maar opnieuw in een situatie waar ik ooit voor weg ging.

Nergens thuis

Een situatie waarin ik me opnieuw geen draai kon geven in ‘dit’ leven, in de maatschappij, haar verwachtingen, geld verdienen, carrière maken, ‘normaal’ doen. Opnieuw voelde ik me niet ‘thuis’, zoals ik in Nederland me nergens echt ‘thuis’ had gevoeld, ok, thuis dan, want daar ben ik toevallig heel goed in, mijn letterlijke thuis te creëren, maar niet in mijn werk, niet in de plaats waar ik woonde, niet met de mensen om mij heen. Ik deed het allemaal goed hoor, op het werk, in mijn carrière, financieel, mooi huis… Maar echt genieten van dat leven, ik had zo vaak het gevoel dat ik iets miste, dat ik iets anders nodig had om me echt op mijn plek te voelen. Of dat ik gewoon nergens echt paste en daar maar genoegen mee moest nemen.

Terug naar huis

En ik was er klaar mee! En ik ben op zoek gegaan naar mijn ‘thuis’. Fysiek, in de zin van een huisje op een plek waar ik blij van zou worden. En dat is helemaal gelukt. Als je mij een beetje volgt, dan weet je dat intussen wel.

Maar ook in mij, wat het nou precies was, dat ik me zo vaak niet op mijn plek voelde. Wat daaraan te grondslag. Hier heb ik wat langer over gedaan, en ook met wat meer omwegen, maar ook dat is me gelukt. In mijn zoektocht heb ik een coach gevonden die me de weg heeft laten zien naar bewust ZIJN, bewustzijn van wie ik in mijn puurste intentie, in mijn essentie ben. En het bewustzijn van alle processen en gebeurtenissen in mijn hele leven, het gezin, op school, mijn carrière, mijn relaties die hebben bijgedragen aan het beeld dat ik van mij zelf had, de overtuigingen die ik had over mezelf, het leven, de verwachtingen van anderen. Een beeld (dat ik echt zelf gecreëerd heb) dat mij zo vaak volledig weg hield van die pure essentie.

Zodat ik nu kan zeggen dat ik steeds vaker me echt thuis voel, hier in mijn huis, in mijn leven en bij mezelf, in mijn hart.

Thuiskomen

En dat is precies wat ik bedoelde met de vraag, waar loop jij van weg? Om je vervolgens te waarschuwen dat je dat niet in je rugzak moet laten zitten, omdat het anders gewoon met je mee vertrekt!

En hoe bijzonder is de synchroniciteit dat ik net weer terugkom bij deze vraag op de dag dat ik het boek van Marjolein de Jong onder ogen krijg. Het boek heet ‘thuiskomen’ en gaat precies over…. Nou ja, dat dus!

Ook niet geheel toevallig is dat ik Marjolein ken van 1 van de trainingen die ik heb gevolgd op weg naar mijn bewust ZIJN, mijn thuiskomen….

Wil jij niet vertrekken naar Frankrijk, maar er thuiskomen? Lees dan eerst dit boek! Je krijgt er bovendien nog 10 belangrijke inzichten gratis bij!

Droomplek

En neem daarna contact op met mij zodat ik je kan helpen om die droomplek te vinden, waar je echt thuis bent en volop van het (Franse) leven kan genieten!