In ons gezin was ik het buitenbeentje
Thuis deed ik dan vaak dingen alleen! Taarten bakken, knutselen, koken, naaien. Het liefst als iedereen al naar bed was en ik het rijk voor mij alleen had.
Altijd heel veel vriendinnen, samen leuke gezellige dingen doen. Bij ons thuis was altijd iedereen welkom, om te komen spelen, mee-eten, blijven slapen, de zoete inval. Dit is voor mij een soort van basiswaarde geworden. In combinatie met het koken vond ik het altijd heerlijk om dinertjes en feestjes tot in de puntjes te organiseren. Al vanaf heel jong droomde ik om mijn eigen hotel te hebben. De teleurstelling was groot toen ik werd afgewezen voor de hotelschool.
Na mijn studie …
Na mijn studie bedrijfskunde voelde ik me niet de ‘consultant’ die anderen wel even zou vertellen hoe het moest. Ik ben, om een vak te leren, helpdeskmedewerker geworden. Mensen helpen met technische problemen. Dag 1 kende ik de oplossing ook niet, maar ik heb de faculteit om heel snel nieuwe dingen te leren en mezelf eigen te maken (ik heb het nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan..). Dus ook daar werd ik al snel goed in. En al snel tot teamleider benoemd om de manier van werken van ons team te verbeteren en vandaar uit meerdere malen gevraagd voor nieuw op te zetten of te reorganiseren helpdesken of klantenservice afdelingen.
Ik ben erg goed in projecten, creëren, dingen van de grond krijgen, verbeteren, bergen verzetten, mensen mee of om krijgen. Heel wat minder goed om lang op eenzelfde plek te zitten of leiding te geven.
Mijn meisjesdroom
Die heb ik vrij jong (31) en met succes kunnen realiseren door naar Frankrijk te gaan en een Chambres d’hôtes te beginnen. Kopen, verbouwen, concept neerzetten, doen. Wat een feest, het leukste wat ik tot nu toe heb gedaan. 7 maanden per jaar (heel hard) werken, van ’s ochtends 7 tot ’s ochtends 1. Iedere avond een volle tafel, viergangen menu! En wij aten mee! Wat heb ik een veelheid aan mensen ontmoet. Hier heb ik absoluut geleerd dat iedereen (ongeacht het merk auto waarmee ze naar boven kwamen rijden), echt iedereen een hele mooie kant heeft, iets bijzonders, als je maar de tijd neemt om te luisteren. En als mensen een week, of twee weken blijven, dan heb je die tijd! En als ze vervolgens jaar na jaar weer terugkomen… wat een rijkdom!
Om privé-redenen is hier een eind aangekomen. Mijn eerste keer zonder huis, zonder werk, mijn spullen in een garage en 2 honden op de achterbank van mijn autootje. (tijdelijk naar een vakantiehuisje)
Mijn volgende project
Dat was een kookwinkel met kookstudio. Een Nederlandse die kookles geeft in Frankrijk. Dat leverde heel wat scheve blikken op, maar ook veel positieve verrassingen. Ook van dit project heb ik met volle teugen genoten, productkennis opdoen, inkopen, verkopen, contacten met klanten en leveranciers, ervaringen, ervaringen. Maar geen echt succes. Teveel door passie gedreven, te weinig vat op mijn inkoop-voorraad- verkoop evenwicht… De crisis die toesloeg, werktijden die als kersverse mamma (en later alleenstaande mamma) niet goed waren voor mijn zoontje…
Een groot financieel verlies en daar viel de Franse droom in duigen. Want minimum loon in het toerisme (want wat zijn die Nederlandse diploma’s nou helemaal waard op het Franse platteland?) en alleenstaande moeder, dat is nou niet bepaald ‘als godin in Frankrijk’.
Mijn tweede keer zonder huis, zonder werk, mijn spullen in een garage en een kind op de achterbank van mijn autootje. (en weer tijdelijk naar een vakantiehuisje)
En toen een vaste baan
Dankzij een iets beter betaalde baan als management assistente ben ik weer boven Jan gekomen (daar ben ik namelijk ook erg goed in), en heb ik een heel simpel huisje gebouwd op een voor mij magische plek. Vanaf het moment dat ik op het terrein stond op de plek waar ik dit nu schrijf voelde het gewoon helemaal goed. En dat is het ook nu ik er woon. En dat dat verre van lijkt op het ideaalbeeld waarmee ik naar Frankrijk ben vertrokken, dat doet er echt niet toe, dat maakt juist dat het klopt!
En nu …
Die vaste baan en dat binnenzitten de hele dag…. Was ik daarvoor naar Frankrijk gekomen? Was dit het grote genieten? Nee, dit kon beter, ik had meer te doen hier, de drang om dromen waar te maken bleef.
Jouw droom! Om zelf naar Frankrijk te verthuizen, wellicht een gastenverblijf te beginnen, maar eigenlijk te weinig tijd, of spreek je niet goed genoeg frans? Ben je bang onvoldoende te begrijpen van het franse systeem? Of weet je misschien nog niet zo goed wat je zoekt of waar je moet beginnen? Of weet je precies wat je wilt maar hou jij juist niet van ‘al dat gedoe’? Ik bied je mijn kennis ervaring, mijn netwerk, mijn energie en mijn passie voor wonen en ontvangen van gasten.
