B&B: Hobby of Droom?

Via Facebook zag ik van de week een artikel langskomen met de titel:

Van je hobby je werk maken? Zeg niet te snel je baan op: ‘Een B&B lost niet je onvrede op’

In het artikel zelf werd er niet meer over een B&B gesproken, wel gaat het over het opgeven van je baan om je droom te volgen. Het artikel beschrijft vervolgens een paar carrière-switches die niet erg fortuinlijk zijn uitgevallen.

Dit artikel heeft mij wel weer even aan het denken gezet, vooral wat mijn eigen verhaal betreft. Een verhaal dat niet echt in lijn is met de verhalen in dit artikel.

Van je hobby je werk maken

Hobby is niet werk en werk is niet hobby. Daar ben ik het volledig mee eens. Iets doen wat je eens in de maand heel erg leuk vind en dat dan iedere dag gaan doen…. Hoe weet je zeker dat je je hobby ook leuk vind als het serieus werk wordt? En ook niet meer in de proporties blijft van het hobby-en? Want laten we wel wezen, om het even bij de B&B te houden…. In het weekend vrienden ontvangen, de logeerkamer klaar maken, boodschappen doen, eten koken en heerlijk de hele avond aan tafel blijven hangen? En dan keer 5 voor het aantal kamers en keer 5 voor de boodschappen en keer 5 voor het aantal handelingen in de keuken, de afwas, het opdienen, het afhalen…. En dat blijven hangen… en de volgende dag 5 keer ontbijt maken…. En weer van voren af aan beginnen? (en voor het gemak heb ik het nog even niet over de was, de facturatie, de boekhouding, de schoonmaak van de algemene ruimtes, onderhoud, tuin, zwembad, het afhandelen van de reserveringen…)

Of je hobby nu kleding ontwerpen, taarten bakken of gasten ontvangen is…. Als hobby werk wordt komen er ook een hoop aspecten bij kijken die in de verste verte niets met je hobby te maken hebben.

Je droom volgen

Is ‘van je hobby je werk maken’ synoniem aan ‘je droom volgen’?

Nou blijven het allemaal maar woorden en in die zin zo impliciet of expliciet als je er zelf betekenis aan geeft, maar voor mij is er toch wel een verschil.

Hobby’s heb ik er namelijk meerdere, maar een echte droom… dat is andere koek. Ik ben gezegend een echte droom te hebben en die te mogen volgen, al spreek ik tegenwoordig liever over het volgen van mijn hart, mijn essentie. Voor mij is dat namelijk belangrijker dan de vorm, de feitelijke uitvoering!

Ik ben er van overtuigd dat ik alles wat ik in mijn leven heb gedaan (ook de banen voor een baas),  vanuit mijn hart, mijn waarde, mijn essentie heb gedaan. Maar, van sommige dingen ging mijn hart harder lopen, vliegen en kostte het ‘werk’ me mentaal totaal geen moeite meer (fysiek is nog een iets ander verhaal ;-)). Zoals bij voorbeeld het runnen van mijn chambres d’hôtes. Hier kon ik zoveel hart inleggen dat het niet meer als werk voelde. En ik kan je zeggen (zie hierboven), het is echt keihard werken. Maar ik heb het al die jaren met hart en liefde gedaan, inclusief het schrobben van de plee ;-).

Ik heb nog een hele leuke hobby: klussen! Wat heb ik in mijn leven al verbouwd, gebouwd, getimmerd, geschuurd, geschilderd, geboord, puin geruimd, ingericht, gerepareerd, meubels gemaakt…. Ik zou er niet aan moeten denken om dit iedere dag te doen… En na een periode van flink doorhalen heb ik er ook vaak voor een jaar (nou ja ok, een half jaar) meer dan genoeg van! Ik zou er ook nooit mijn brood mee kunnen verdienen. Daar ben ik niet uniek en niet sterk genoeg voor. Maar mijn hartje gaat er zeker sneller van kloppen!

Verschil

Waar ligt nou dat verschil? Hoe kwam ik er toe om die chambres d’hôtes te beginnen, om alles, baan, huis, familie en vrienden achter me te laten en het gewoon te gaan doen? Ik vond het leuk om dingen te organiseren, te koken, het huis netjes en mooi te maken.  Verder had ik bedrijfskunde gestudeerd, dus theoretisch gezien moest ik ook in staat zijn om de bedrijfstechnische kant af te handelen, marketing, financiën, boekhouding, etc. Was dat voldoende? Was dat een goede motivatie? Nee! Dat waren handige pluspunten.

Dat ik een chambres d’hôtes wilde wist ik al toen ik 8 was! En vraag me niet hoe ik dat wist. Zoveel deed ik nog niet in die richting, maar toch was het een thema, iets wat in mijn hoofd zat. Ok, het had de vorm van een klein hotelletje/restaurantje in mijn hoofd, want van chambres d’hôtes of bed&breakfast had ik nog nooit gehoord. Dat leerde ik pas kennen toen ik volwassen was, zelf op vakantie ging en niet meer naar de camping wilde… En ook al heb ik heel wat af getwijfeld in mijn leven, hier heb ik nooit twijfels over gehad. Mijn verklaring (achteraf)? Als kind sta je nog volledig open voor jezelf, je essentie, ben je nog niet vertroebeld door je opvoeding en het schoolsysteem, maar luister je naar jezelf. De kunst is om dat wat je dan ziet en voelt ergens op te slaan of vast te houden. Ik heb het, vermoed ik, vastgehouden door er acties aan te koppelen (koken, taarten bakken, feestjes en slaappartijtjes organiseren, etc.) waardoor ik het niet heb losgelaten en het ben blijven voeden. Zo heb ik deze meisjesdroom bij me kunnen houden!

Het leven, de automatische piloot (van kleuterschool tot universiteit) heeft me geleid naar mijn carrière die ik in Nederland heb gemaakt, in de dienstverlening (vreemd?). En ook daar heb ik met hart en liefde gewerkt, successen geboekt (en veel geld verdiend). En toch laten varen om een totaal ander leven te beginnen.

Niet te snel je baan opzeggen

Tja, wat is te snel… komt er dan in mij op. Je leeft maar 1 keer, je weet niet wat het leven brengt, dus te snel of te langzaam, voor mij is het allemaal nogal relatief. Mijns inziens heeft deze opmerking niet zozeer met snelheid als wel met angst te maken. Want uiteindelijk kan er van alles misgaan in het leven, ook als je in dezelfde baan blijft zitten! Je weet wat je hebt, je weet niet wat je krijgt. De vraag is, hoeveel risico wil jij lopen dat je het niet krijgt. En hoeveel kansen wil je grijpen om te zorgen dat je het krijgt?

Iemand zei ooit tegen mij: Elke beslissing is de juiste tot je een nieuwe beslissing neemt. En ik heb in mijn leven vele nieuwe beslissingen genomen. I won some and I lost some. En beiden maken wie ik ben, beiden zijn onderdeel van mij, van wat de geschiedenis in gaat als mijn leven 😉

En ik voel dat ik nog niet klaar ben met dromen, kansen grijpen, risico’s nemen en nieuwe beslissingen maken!

Een B&B lost je onvrede niet op

Helemaal waar! Onvrede komt namelijk niet uit je baan, maar uit je zelf. Alleen jij kan de onvrede oplossen. Van je hobby je werk maken en je hart volgen heeft dan ook eigenlijk alleen zin als je het vanuit een positieve motivatie doet, omdat je dat echt heel graag wil doen. Als je het alleen doet om iets anders niet meer te hoeven doen, lijkt me dat een negatieve motivatie en je zult zien dat dit afstraalt op hoe dit uitpakt!

En het ergste wat ik me kan voorstellen:

een ontevreden B&B ondernemer!

PS.
Na de zomer start ik een online cursus voor ‘gastvrijheidsondernmers’ in spé! Wil jij ook weten hoe je succesvol een gastenverblijf kunt runnen? Waar jij en je gasten evenveel van kunnen genieten? Dat jouw ‘place to be’, ‘the place to be’ wordt?

Schrijf je hier in om op de hoogte te blijven!