Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten

Een prachtige Nederlandse tegelwijsheid, die voor mij zo waar is als een koe! 😊

Want wat zit er niet in 1 zo’n simpele zin verborgen.

De waard!

Voor zover ik iets over de etymologie heb kunnen vinden komt het woord ‘waard’ oorspronkelijk van ‘waar’nemen, achtslaan, zorgdragen. Maar betekent ook terp (denk aan uiterwaarden), een veilige haven, een plek om aan stijgend water te ontvluchten. En uiteraard omvat het de woorden waar (echt) en waard(e).

Zonder hier verder over uit te wijden voel je waarschijnlijk al dat waard zijn, een gastheer of gastvrouw zijn veel meer lading heeft dan het verhuren van een kamer. Dat de taak, of de verantwoordelijkheid van een waard niet te onderschatten is. Wil je waarde bieden (en ontvangen) tenminste.

Mensen die mij kennen weten dat ik de waarde van waard zijn ken en de benaming zelf ook echt waard ben. Mijn gasten een veilige haven bieden, of ze nu wel of niet aan stijgend water ontvluchten. Maar ja, is dat ook niet vakantie? Even uit de ratrace, even uit die draaikolk van het dagelijkse bestaan. Even op een terp mogen bijkomen…

Zorgdragen

Zorgdragen voor mijn gasten. Zorgdragen voor een comfortabel bed, een comfortabele badkamer, een comfortabele ruimte (zonder hinder of ergernissen). Zorgdragen voor de innerlijke mens in de vorm van een ontbijtje, een drankje, een avondmaaltijd. Zorgdragen voor rust, voor een prachtige omgeving, een heerlijke stoel aan een glinsterend zwembad met een schilderij voor je neus waar je na een week nog steeds niet alles in hebt gezien of ontdekt.

Zorgdragen in de vorm van gezelligheid, een goede sfeer, leuke adviezen voor het invullen van de dagen. Zorgdragen in de vorm van aandacht, achtslaan op, interesse tonen in mijn gasten, weten wat ze nodig hebben, waar ze behoefte aan hebben. Waar mijn gasten in het algemeen behoefte aan hebben, maar ook die ene specifieke persoon. Wat kan ik doen om aan die behoefte te voldoen? Op welke manier kan ik echt zorgdragen voor die persoon en die specifieke behoefte?

Waarnemen

En hoe weet ik wat die behoefte is? Door ‘waar’ te nemen. Waar in de zin van de waarheid van mijn gasten. Niet mijn waarheid, want die zegt iets over mijn behoeften, maar de waarheid van die gast, die maakt dat een behoefte ontstaat. Die waarheid ook willen aannemen, ook al is die niet gelijk aan de mijne. Dus volledig vrij van mijn oordeel! Die openheid met die blik naar mensen kijken, dat is wat ik ‘waar’nemen noem. En mijn gasten dus in hun waarde laten, zoals zij zijn! Maar uiteraard slaat de waarde ook op mij! Op wat ik aan waarde bied, de waarde van mijn diensten en dus wat ik waard ben! En dat heeft weer wel alles met mijn waarheid te maken en dus ook met mijn waarheid over het ontvangen van gasten, voor wat die waard IS!

Vertrouwen

Het wederkerige werkwoord dat is afgeleid van trouw: loyaal zijn aan, geloof hebben in. En het werkwoord trouwen, een verbintenis aangaan. En dat is precies hoe ik gastvrijheid zie! Dat je een verbintenis aangaat met je gasten, of laten we het iets luchtiger houden, dat je een verbinding aangaat met je gasten. Verbintenis kun je natuurlijk ook zien als contract. Iets waar de meeste mensen aan denken waar het gaat om ‘vreemden’ ontvangen, zeker als het gaat om het huren van een kamer of een appartement. Alleen staat een contract in mijn ogen niet voor vertrouwen, maar juist voor wantrouwen, namelijk dat je niet vertrouwt dat de gast zijn of haar deel van de verbintenis nakomt. Of de gast niet dat jij dat doet! En dus vraagt om een contract. Ik heb nog nooit een contract gemaakt voor het ontvangen en ik ben het ook niet van plan.

Voor mij gaat het namelijk om vertrouwen, een verbinding aangaan met mijn gasten, die wederkerig is, precies zoals het ‘ver’ in vertrouwen wil aangeven. En tot nu toe ben ik daar nog nooit in bedrogen.

Gast

Het woord gast komt oorspronkelijk van het woord gost (ghost) of geist. Geest dus! Een ziel, een mind ofwel een ‘bewust’ zijn (being). Maar ook een vreemdeling! Onbekend. Of iemand die hier van oorsprong niet thuis is.

Ik denk dat we een natuurlijke neiging hebben om een gast als een vreemdeling te zien, een ‘geest’ in de zin van dat het tijdelijk is, vluchtig. Maar ik denk dat we pas echt gastvrij kunnen zijn als we de gast zien voor wie die is, een bewust ZIJN, een ziel, net als wij. Een mens zoals jij en ik, met een leven, werk, een familie, een huis (of dat allemaal niet), maar in ieder geval iemand met een verhaal, een verleden, een manier van kijken naar het leven, een eigen waarheid. Bovenal iemand die is en die op het moment dat hij of zij bij jou is, bij jou IS, in jouw ruimte, in jouw leven, in jouw energie. Met als doel dat de gast zich bij jou, in ieder geval voor het moment, wel helemaal thuis voelt.

Wat bijzonder is in het frans is dat het woord voor de gast en voor de gastgever hetzelfde is. Erg verwarrend soms, maar hôte wordt voor beide partijen gebruikt. En daar gaat het juist misschien wel om, dat we in feite allemaal mens zijn,

Voor mij zit dit allemaal in dit ene zinnetje..